Dominator Festival 2019 – Rally of Retribution was er één voor in de boeken
Afgelopen weekend was het tijd voor Dominator Festival 2019 – Rally of Retribution: het walhalla voor gabbers, de ultieme place to be voor hardcore-liefhebbers en een zeer geliefde prik op de festivalagenda. Ook voor deze editie had de organisatie weer alles uit de kast gehaald, waar ik je uitgebreid over zal vertellen.
Waar we nog wakker werden door het gekletst van de regen, was dit eenmaal aangekomen op het E3-Strand in Eersel als sneeuw voor de zon verdwenen: het was warm, het was heet, het was zelfs een beetje benauwd! Met de zonnebrillen op liepen we dus vlot naar de ingang van het festival. Normaal is het betreden van een festivalterrein natuurlijk niks speciaals, maar bij Dominator zet dit meteen de toon voor de rest van de dag…
“DOMINATOOOOOOR!”
Waarom? Als je Dominator Festival binnenloopt staat er ten eerste altijd wel iemand “DOMINATOOOOOOR!” te schreeuwen en rennen er links en rechts mensen naast je om zo snel mogelijk op de mainstage te kunnen zijn. Dat is dan ook meteen het tweede mooie dingetje van binnenkomen: precies recht voor je bevindt zich deze grote Dominator mainstage, waardoor je de allereerste seconde al je ogen kan uitkijken en weet: dit wordt FUCKING DIK!
“READY, SET, GO! Welcome to Dominator 2019 – Rally of Retribution!”
Wij begaven ons snel naar de kluisjes en munten, terwijl ‘Still Nr. 1‘ al over het E3-Strand galmde. Hierna was het tijd om de mainstage van dichtbij te bewonderen, wat ook zeker even het uitlichten waard is: van auto’s tot mega schedels en van een auto dashboard tot tot dikke LED-schermen, alles zat erop en eraan om dat harde Dominator – Rally of Retribution gevoel uit te stralen.
“Miss K8 dropping bass like an earthquake!”
Na het eerste drankje achterover geslagen te hebben, was het tijd om een ‘mini’-rondje over de linkerhelft van het terrein te doen. Hier vond je namelijk de Guardian Maesters (Classic Hardcore), de Chainsaw Tribe (Extreme Hardcore) en de Decapitators (Hardcore II). Wij bleven even in de laatste tent staan aangezien het een klein beetje begon te druppelen, én niemand minder dan Re-Style aan het draaien was. Met de Sefa remix van ‘Get It Crackin’ zat de sfeer er hier heerlijk in, en schreeuwde iedereen volop mee.
Bloedje heet was het echter wel in de tent, waardoor wij ons weer snel terug naar de mainstage haastten voor de lady boss Miss K8. Hoewel zij pas enkele weken (!) geleden bevallen is van haar kleine meid Mia, stond Kate nu alweer klaar voor de hardcore-liefhebbers op Dominator met ook nog eens haar allereerste solo live act. Zoals te verwachten was deze set super gaaf: ze begon met ‘Icebreaker‘ en volgde met haar welbekende Dominator anthem van 2014 ‘Metropolis of Massacre‘, waarbij iedereen meeschreeuwde: “Miss K8 dropping bass like an earthquake!”
De eerste én laatste poncho’s van de dag
Na nog meer hoogtepunten als ‘Santiago’, ‘Bogotá’ en nummer 1 hit ‘Out of The Frame’ die vliegensvlug door elkaar heen gemixt werden, kwam het ineens met bakken uit de hemel en vulde de hele Dominator mainstage zich met poncho’s. Gelukkig leek het erop alsof iedereen zich hierop had voorbereid, en was het na deze hoos van 10 minuten de rest van de dag zonnig en droog! Dikke vette prima dus, en persoonlijk vind ik poncho’s (als het niet te lang duurt) wel positief bijdragen aan de sfeer.
Ook nog even dikke kudo’s naar de organisatie: just to be sure werden de VIP en relation decks ontruimd, wat echt ongelofelijk snel ging. Hieraan kon je perfect zien dat de organisatie zich goed had voorbereid op vervelend weer. Anyhow, wij vervolgden onze weg weer naar de Chainsaw Tribe voor de enige ‘extreme hardcore’ van niemand minder dan Partyraiser vs Bulletproof. Dit was ook een heerlijke set, om onder andere het tempo van je dansjes wat omhoog te krikken.
Van hardcore karaoke en bungeejumpen tot trouwen op Dominator
Inmiddels was de zon weer helemaal doorgekomen en lukte het ons natuurlijk niet om dan in de tent te blijven staan… Tijd voor een rondje! En wat ik hier onderweg tegenkwam is ook zeker even het vermelden waard: hardcore karaoke, bungeejumpen in een Dominator auto, een dikke racebaan van No Fear Energy, een trouwkappeletje voor gabbers én nog een mooie zweefmolen erbij. Adrenaline-pompers waren er dus genoeg dit jaar!
Op de (dit jaar uitgebreidere) south side van het festival namen wij een kijkje bij de House of Dragons (terror), de Guillotine Clan (frenchcore) en de Cult of Desperados (raw). Vooral de raw stage had voor deze editie een flinke upgrade gekregen, en de sfeer zat er hier dan ook opmerkelijk goed in. Begrijpelijk wel: een drankje in de hand, een zonnetje op je gezicht en kicks van Killshot? Hélemaal lekker!
“Enough to make you wanna break shit, no longer will I take shit…”
Na even gerelaxed te hebben, onder het genot van de set van Deathmachine die over het strand geknald werd, bevonden wij ons weer richting de mainstage. Ik had jullie graag wat meer willen vertellen over de rest van de stages, maar er zitten niet genoeg uren in een Dominator dag! Inmiddels kon je trouwens ook duidelijk zien dat de enige festival uurtjes er opzaten: iedereen had zwarte vegen op hun gezicht én was 50 tinten ‘bruiner’ geworden – ook weer heerlijk dat Dominator gevoel.
En toen was het tijd voor jong talent Sefa met zijn debuut op de mainstage. Nadat vorige editie het terrein letterlijk te klein was voor zijn set, mocht hij voor the Rally of Retribution de grootste stage van Dominator voor een live-set overnemen. Dit half uur was dan ook optimaal genieten: ‘Release The Kraken’, ‘Muzika’, ‘Nothing Like The Oldschool’ en ‘Survive The Streets’ werden keihard over de mooie mainstage geknald, en tijdens ‘Get It Crackin’ en ‘We Don’t Play’ klapte en schreeuwde iedereen mee: kip-pen-vel!
Vooraan optimaal genieten van N-Vitral
Scarphase komt eind 2019 met een gloednieuw album, waarvan we op Dominator alvast een voorproefje kregen met een speciale showcase op de mainstage. Tijdens deze set – Scarphase Presents Phase 2 – had ik alleen ‘kneiter hard’ genoteerd, wat eigenlijk de lading wel dekt haha! Het publiek ging lekker los, de zon was heerlijk aanwezig en de nieuwe tracks klonken hartstikke goed. Aanrader, dus!
Dan misschien wel mijn favoriete moment van de dag: de set van N-Vitral. Wij (of vooral ik) besloten hier namelijk om helemaal vooraan te gaan staan, en jongens wát was dit vet! De sfeer vooraan was echt ongekend, en terwijl ‘Vault of Violence’, ‘Bare Knuckle Fist’ en ‘Troublemakers’ door de speakers geknald werden vlogen ook de grote vlammen en lasers je om de oren. Heer-lijk!
“A deafening sandstorm approaches with deadly speed… Enter the Rally of Retribution”
Een kijkje op de klok bracht vervolgens het ongeloof van dat het allerlaatste uurtje van de dag alweer was ingegaan. “Hoe dan?!” Gelukkig mochten we deze doorbrengen met een set van de gemaskerde held Angerfist, die zijn welbekende tracks als ‘Make It Bun Dem’, ‘Street Fighter’, ‘The Voice of Mayhem’ en ‘Knock Knock’ draaide. Onder het genot van super dik vuurwerk konden we de laatste 20 minuten ook nog even kippenvel krijgen tijdens de eindshow, waar onder andere het anthem ‘Rally of Retribution’ en ‘Basskick Paradise‘ gedraaid werden. En dat was hem dan alweer…
“Thank you for your everlasting dedication to hardcore. We are honored to welcome you next year, on another edition of… DOMINATOOOOOOOOR!”
Afbeeldingen via Facebook-pagina Dominator
Beoordeling
Overall
waardering
93%
Wat mij betreft mag Dominator per direct een weekender worden. Helemaal nu het terrein weer is uitgebreid, is het niét normaal hoe snel zo’n dag voorbij gaat: voordat je het weet sta je alweer bij de uitgang te balen, terwijl je nog zoveel setjes en stages had mee willen maken. Dit was alweer mijn 6e Dominator, en het festival stelt me werkelijk nooit teleur. Tuurlijk heeft iedere editie wel haar plus- en minpunten (de processierups was zeker aanwezig), maar Dominator moet gewoon echt ieder jaar een prik in je festivalagenda zijn!
Reageren